شهر آلوده

سلام به دوستان. این روزها همش از این ور و اون ور خبر از آلودگی آب تهران میشنویم. آب تهرانم آلودست ولی نمی دونم چی شده وزارت بهداشت رسماْ اعلام کرده آب تهران آلودست چون بعیده که دلش واسه مردم بسوزه چون تو این شهر و بهتر بگم تو این کشور از این آلودگیا زیاده که دولت هیچ وقت زیر بار هیچکدوم نمیره. گوشتای آلوده٬ مرغ آلوده٬ برنج آلوده٬ هوای آلوده٬ پارازیتای آلوده٬ اقتصاد آلوده٬ و ... ولی چاره ای نیست. ظاهراْ ما مجبوریم به جای پیدا کردن راه حل خودمونو یه طوری با شرایط کنار بیایم چون تا مسئولین بخوان با هم کنار بیان که چی آلودست و کی مقصره دولتها اومدن و رفتن و چیزی نصیب ما نشده. به ایرونیای عزیز پیشنهاد می کنم به جای اینکه پولاشونو خرج خریدن آب معدنی  که معلوم نیست با کدوم آب غیر آلوده پر می شن بکنن (چون آب معدنی دردی از کسی دوا نمی کنه این یکیشو حل کنین با بقیش چه کار می کنین؟!) یه خورده صبر کنن شاید فرجی شد اگرم نشد مثل گذشتگانتون به زندگی ادامه بدین و پولاتونو نگه دارین واسه روز مبادا و خرچ دوا درمونتون. 

مخلص همه ایرونیا و آرزوی سلامتی برای همه دوستان

آفتابه

امروز تو شرکت یکی از همکارا داشت وسایل میزش رو مرتب می کرد. کیس کامپیوترش روی یه تیکه یونولیت شکسته و درب و داغون بود که باعث شده بود کیس کامپیوترش کج و معوج بمونه. ازش علت گذاشتن یونولیت رو زیر کیس پرسیدم گفت مسئول کامپیوتر شرکت گفته نباید کیس رو زمین بمونه و اون یونولیت رو زیرش گذاشته. نا خداگاه یاد خاطره ای از کارگاه ساختمونی قبلی ای که توش کار می کردم افتادم که جالب بود. من کارشناس دفتر فنی تو یه کارگاه ساختمانی بودم اون کارگاه که کارگاه بزرگی هم بود یه سرپرست اجرای واقعا کم سواد داشتیم که واقعا نظراتش بی خود و غیر علمی بود و با دخالتاش سعی میکرد خودی نشون بده. یه روز با سرپرستمون راجع بهش صحبت می کردم در موردش مثال جالبی زد. گفت یه روز یکی میره تو یه دستشویی عمومی که یه آقایی دم در دستشویی وایساده بود و به هر کسی که وارد دستشویی میشد میگفت مثلاً تو آفتابه آبی رو وردار به نفر بعد میگفت تو آفتابه قرمز روبردار و همینطور به مردم آفتابه با رنگای مختلف رو پیشنهاد می کرد. رهگذره از مسئول دستشویی میپرسه چه فرقی می کنه آفتابه چه رنگی باشه. میگه خب اگه من این کارو نکنم چه کار کنم. حالا این شده حکایت اکثر آقایون بی سواد و بیکاری که به هر زحمتی شده می خوان یه خودی تو کار نشون بدن. به این دوستان پیشنهاد می کنم به جای این کار برن یه خورده مطالعه کنن و به معلوماتشون اضافه کنن تا مجبور نشن اینجوری جایگاه خودشون رو حفظ کنن. 

نمی دونم چرا دارن اینارو می گم چون اگه یه نگاه کوچیک به دورو ورمون بکنیم متوجه میشیم که اگه قرار بود آدمای با سواد جای خیلیارو بگیرن خیلی از مسئولین جایگاه کارمند معمولی محل خدمتشون رو هم نخواهند داشت. 

به امید ایرانی آباد 

مخلص همه ایرونیای با سواد و با تجربه و دارای وجدان کاری

ایرونیای بی پول

سلام به همه ایرونیا چه پولدار چه بی پول. از هفته پیش ۱ تز جدید واسه ۱ فعالیت اقتصادی که بتونم توش پول در بیارم به سرم زده ولی همه نا امیدم می کنن. آخه اینقدر فکرهای اقتصادی انجام نشده داشتم که شدم مثل چوپان دروغگو. دیگه کسی به فکرای اقتصادیم اعتماد نداره. آخه میدونین آخر همه اون فکرا به پول ختم میشه. و دارم کم کم به این نتیجه می رسم فکر اقتصادی رو بزارم کنار به همین زندگی کارمندیم با حقوق اندک ماهیانه ادامه بدم. هر وقت ۱ فکر جدید به کلم میزنه تا یکی دو هفته ای شارژم ولی همیشه نا امید میشم. یعنی فکر یه زندگی راحت رو باید از سرم بیرون کنم؟ آخه هر سال به امید اینم که سال بعد اوضام بهتر میشه ولی بهتر که نمیشه هیچ بد ترم میشه.  

همه اینارو گفتم واسه اینکه از دوستان ایرونی پولدار خواهش کنم یه راهی جلوی پای ما بی پولا بزارن شاید ما هم بتونیم یه روزی پولدار بشیم.  

نتیجه۱: اول پول بوده بعد آدم پولدار به وجود اومده. 

نتیجه۲: آدم بی پول بهتره که فکر پولدار شدن رو از سرش بیرون کنه چون تا پول نباشه پولدار نمی شی. 

نتیجه۳: ایرونیای بی پول بهتره به جای اینکه وقت و فکرشونو مشغول این مزخرفات که واسه دلخوشی خودمون بهش میگیم فکر اقتصادی بکنن بهتره لطف کنن به خدمات خودشون جهت افزاش ثروت برادران و خواهران پولدار ادامه بدن و به همون حقوق ناچیز بسنده کنن و نهایت تلاششون جهت بالا بردن سطح امنیت شغلی التماس از کارفرماشون جهت رد کردن بیمه شون باشه. 

                                                                         مخلص همه ایرونیای پولدار و بی پول

اجاره نشین های ایرونی

سلام به همه اجاره نشین های ایرونی که تو این گرمای سرسام آور تابستون امسال دنبال یه سقف واسه خونوادشون هستن. ما که حسابی کلافه شدیم. واقعاْ هرگز فکر نمی کردم اینقدر واسه گرفتن یه خونه ۵۰-۶۰ متری آواره خیابونا بشم. ۱ ماه تمامه دنبال ۱ آپارتمان کوچیک تمام تهرانو زیر و رو کردم ولی هنوز چیزی پیدا نکردم. ۲ روز دیگه هم باید تخلیه کنم دیگه کلاْ نا امید شدم دارم دنبال ۱ انباری واسه وسایل خونم می گردم. به همه اجاره نشینای آواره ایرونیم پیشنهاد میدم زن و بچه رو تا اطلاع ثانوی بفرستن خونه مادرشون و خودشون تشریف ببرن ور دست ننه باباشون بشینن و دست به دعا بلن کنن تا شاید فرجی حاصل بشه و دولت خدمت گذار یه فکری واسشون بکنه. 

                                                                                      مخلص همه ایرونیا

آشنایی

سلام به همه دوستان 

از آشنایی با همه ایرونی ها در تمام نقاط دنیا خوشبختم. این اولین یادداشتم تو وبلاگ جدیدمه. از اینکه یادداشتهای منو مطالعه می کنید و با نظرات و پیشنهادات تون جهت بالا بردن سطح مطالب وبلاگ به من کمک می کنین ازتون ممنونم. 

                                                                            دوستدار همه شما 

                                                                                   یه ایرونی