شهر زور

سلام به دوستان ایرانی. از عنوان یادداشتم برداشت بد نکنین. منظورم اون زور نیست. اتفاقات اخیر بهم ثابت کرده ما داریم جایی زندگی می کنیم که قانون حاکم ٬ قانون جنگله. هر کی زورش بیشتره پیروزه وگرنه باید با بدبختی زندگی کنه. تو کشوری که قانون نداشته باشه و اگه سر و کارت به قانون بیفته حد اقل چند سالی تو اتاقای دادگاه هاش باید بچرخی ازش بیش از این نمی شه انتظار داشت. پریروز اسباب کشی داشتیم. با یه شرکت باربری تماس گرفتیم و یه قیمتی باهاشون طی کردیم. بعد از اسباب کشی با وجود اینکه حد اقل نصف لوازم رو هم خودمون بردیم یه پولی حداقل دو برابر مبلغ طی شده ازمون طلب کرد و وقتی اعتراض کردیم برادران کارگر مارو تهدید کردن که اگه ندیم مارو به حد مرگ می زنن و هیچ ترسی هم از زندان ندارن آخرشم بعد از دست به یقه شدن بابای بیچارم از ترس اینکه ما کتک بخوریم مجبور شد پولو بهشون بده. این یه نمونه کوچیکه تو سالای اخیر از این اتفاقا زیاد واسمون پیش اومده نمونشم کتک خوردنمون تو تعطیلات عید بود که هم خودمون کتک خوردیم هم ماشین صفر کیلومترمون داغون شد. دیگه کم کم دارم از این مملکت میترسم. یه نمونه جالب دیگش اینکه سال گذشته با خانومم تو پارک نشسته بودیم و با هم مشغول صحبت و خنده بودیم که چند مامور گنده اومدن سراغمون و بهمون گیر دادن که شما چه نسبتی با هم دارین ماهم بعد از اینکه شناسنامه هامونو نشونشون دادیم واسه اینکه کم نیارن گیر دادن به تیپ و قیافمون و اینکه چرا بلند می خندیم و بعد از کلی درگیری تونستیم از دست برادران گرامی که فعلاْ زورشون ازمون بیشتره در بریم. هر جای این مملک که برین و کارتون به هر اداره ای بیفته تا دادو بیداد نکین و زورتون نچربه کارتون راه نمیفته. نمی دونم عاقبت آدمایی مثل ما تو این مملکت چی می خواد بشه اونم با این وضعیتی که دوستان واسمون پیش آوردن و دیگه کم کم داریم واسه نون شبمونم دست و پا میزنیم. خدا به داد ما ایرونیای بیچاره برسه. 

مخلص همه ایرونیا چه زوردار و چه بی زورش